Pseudo operacja, w kontekście rozwoju oprogramowania, odnosi się do stwierdzenia lub dyrektywy, która wydaje się być operacją lub poleceniem, ale w rzeczywistości nie wykonuje żadnych znaczących obliczeń ani modyfikacji programu.

Zamiast tego, pseudo operacje są używane w celach organizacyjnych, dokumentacyjnych lub do dostarczania dodatkowych informacji programiście lub kompilatorowi. Pseudo operacje są powszechnie stosowane w programowaniu w języku asemblera do definiowania stałych, rezerwowania miejsca w pamięci lub kontrolowania przepływu programu.

Na przykład, dyrektywa .data w języku asemblera określa sekcję pamięci, w której przechowywane są wartości danych, ale w rzeczywistości nie wykonuje żadnych instrukcji.

Podobnie, dyrektywa .equ jest używana do definiowania symbolicznej stałej, która może być używana w całym programie, ale nie prowadzi do żadnego kodu wykonywalnego. W językach programowania wysokiego poziomu, pseudo operacje mogą przybierać formę komentarzy, dyrektyw preprocesora lub dyrektyw kompilatora, które dostarczają instrukcje dla kompilatora lub interpretera, nie wpływając bezpośrednio na logikę programu.

Na przykład, dyrektywa #include w C/C++ jest używana do dołączania plików nagłówkowych w kodzie źródłowym, ale nie jest uważana za prawdziwą operację w tradycyjnym sensie. Ogólnie rzecz biorąc, pseudo operacje odgrywają kluczową rolę w rozwoju oprogramowania, poprawiając czytelność, łatwość utrzymania i przenośność kodu.

Poprzez wyraźne wydzielanie różnych sekcji programu, dostarczanie metadanych lub informacji konfiguracyjnych oraz ułatwianie komunikacji między programistą a kompilatorem, pseudo operacje pomagają uprościć proces rozwoju i poprawić ogólną jakość produktów oprogramowania.