Architektura warstwowa to wzorzec projektowy powszechnie stosowany w rozwoju oprogramowania, który organizuje kod i funkcjonalność w wyraźne warstwy lub poziomy.

Każda warstwa w architekturze warstwowej odpowiada za określony aspekt aplikacji, co pozwala na większą modularność, skalowalność i łatwość w utrzymaniu. W swojej istocie architektura warstwowa oddziela zagadnienia aplikacji na różne warstwy, z których każda ma określoną rolę i odpowiedzialność.

To oddzielenie zagadnień pomaga poprawić ogólną strukturę aplikacji, co ułatwia jej zrozumienie, modyfikację i rozwijanie. Typowo architektura warstwowa składa się z trzech głównych warstw: warstwy prezentacji, warstwy logiki biznesowej i warstwy dostępu do danych.

Warstwa prezentacji odpowiada za obsługę interakcji z interfejsem użytkownika, takich jak wyświetlanie danych użytkownikowi i przechwytywanie danych wejściowych.

Warstwa logiki biznesowej zawiera rdzeń logiki aplikacji, w tym przetwarzanie danych i wdrażanie reguł biznesowych.

Warstwa dostępu do danych odpowiada za interakcję z bazą danych lub innymi źródłami danych, obsługując operacje pobierania i przechowywania danych. Dzięki oddzieleniu tych zagadnień na różne warstwy, deweloperzy mogą skupić się na określonych obszarach aplikacji, nie martwiąc się o zawiłości innych warstw.

To oddzielenie umożliwia również łatwiejsze testowanie i debugowanie, ponieważ każda warstwa może być testowana niezależnie od pozostałych. Ogólnie rzecz biorąc, architektura warstwowa zapewnia strukturalne podejście do rozwoju oprogramowania, promując ponowne wykorzystanie kodu, łatwość w utrzymaniu i skalowalność.

Jest to powszechnie stosowany wzorzec projektowy w branży, ceniony za zdolność do usprawniania procesów rozwoju i poprawy ogólnej jakości aplikacji software'owych.